در حالی‌که بدگمانی نسبت به اهداف نظامی برنامه اتمی جمهوری اسلامی تشدید شده، روزنامه «دی ولت» آلمان برای نخستین‌بار گزارش می‌دهد که در سال ۲۰۰۳ یک کشتی حامل سانتریفوژ برای لیبی گم شده و احتمالا به دست ایران افتاده است.
خبر گم شدن محموله کشتی حامل قطعات سانتریفوژ که اواسط سال ۲۰۰۳ میلادی از مالزی روانه لیبی شده بود، پس از هشت سال، برای نخستین‌بار در روزنامه «دی ولت» آلمان منتشر می‌شود.
به‌گزارش «دی ولت»، این کشتی پس از بارگیری در مالزی قرار بود از طریق دوبی به لیبی برود، اما محموله آن هرگز به لیبی نرسید.
سفارش‌های عبدالقدیر خان
روزنامه آلمانی می‌نویسد: «محموله کشتی را قطعات تفکیک شده سانتریفوژهای مورد نیاز برای غنی‌سازی اورانیوم، فولادهای آب‌دیده و ابزارهای دقیق برای ساخت سانتریفوژها تشکیل می‌داد.»
قذافی این قطعات را سفارش داده و بهای آن‌ها را نیز پرداخته بود. محموله کشتی گم‌شده، بخشی از قرارداد تحویل ۱۰ هزار سانتریفوژ را تشکیل می‌داد که معمر قذافی، دیکتاتور پیشین لیبی، برای دستیابی به انرژی اتمی سفارش داده بود.
روزنامه آلمانی عبدالقدیر خان، پدر بمب اتمی پاکستان، را سفارش‌دهنده قطعات معرفی کرده و نوشته است: «شرکتی در مالزی از سوی عبدالقدیرخان ماموریت یافته بود که اجزای سانتریفوژها را در سراسر جهان بخرد و ارسال آن‌ها به لیبی را هماهنگ کند.»
عبدالقدیر خان در فاصله سال‌های ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۲ برای ایران، لیبی و کره شمالی سانتریفوژ سفارش می‌داده است. آمریکا و آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، در سال‌های گذشته بسیار کوشیده‌اند برای کشف اسرار هنوز برملا نشده، از عبدالقدیر خان بازجوئی کنند، اما دولت پاکستان مانع از این کار شده است.
گم شدن سانتریفوژهای پی ۲
ظاهرا این نخستین بار نبوده که محموله یک کشتی که قرار بوده به مراکز اتمی لیبی برسد، گم شده است. «دی ولت» می‌نویسد: «در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی نیز یک کشتی قرار بود محموله‌ای را که در پاکستان بارگیری شده بود، از طریق دوبی به لیبی برساند. اما هفت عدد از ۹ سانتریفوژ نوع «پی ۲» که در آن بود گم شد.
معمر قذافی در سال‌هائی که برای توسعه فن‌آوری هسته‌ای تلاش می‌کرد در خارطوم، پایتخت سودان، انبار بزرگی اجاره کرده بود و قطعاتی را که می‌توانست هم در بخش نظامی و هم در بخش غیرنظامی مورد استفاده قرار گیرد، در آن نگهداری می‌کرد.
برپایه گزارش «دی‌ولت»، این انبار هنگامی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به وجود آن پی‌برد، به سرعت خالی شد. هنوز هیچکس نمی‌داند که موجودی این انبار، که قطعات کلاهک‌های هسته‌ای نیز در میان آن‌ها بود، چه شده است. آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در بازرسی‌های طولانی خود اثری از این قطعات در خود لیبی نیافت.
روزنامه «دی‌ولت» آلمان، در سرآغاز گزارش خود می‌نویسد که احتمال دارد محموله گم شده کشتی‌‌‌ای که در سال ۲۰۰۳ در مالزی بارگیری شد، به دست جمهوری اسلامی ایران رسیده باشد.
خبر گم شدن محموله کشتی حامل قطعات سانتریفوژ که اواسط سال ۲۰۰۳ میلادی از مالزی روانه لیبی شده بود، پس از هشت سال، برای نخستین‌بار در روزنامه «دی ولت» آلمان منتشر می‌شود.
به‌گزارش «دی ولت»، این کشتی پس از بارگیری در مالزی قرار بود از طریق دوبی به لیبی برود، اما محموله آن هرگز به لیبی نرسید.
سفارش‌های عبدالقدیر خان
روزنامه آلمانی می‌نویسد: «محموله کشتی را قطعات تفکیک شده سانتریفوژهای مورد نیاز برای غنی‌سازی اورانیوم، فولادهای آب‌دیده و ابزارهای دقیق برای ساخت سانتریفوژها تشکیل می‌داد.»
قذافی این قطعات را سفارش داده و بهای آن‌ها را نیز پرداخته بود. محموله کشتی گم‌شده، بخشی از قرارداد تحویل ۱۰ هزار سانتریفوژ را تشکیل می‌داد که معمر قذافی، دیکتاتور پیشین لیبی، برای دستیابی به انرژی اتمی سفارش داده بود.
روزنامه آلمانی عبدالقدیر خان، پدر بمب اتمی پاکستان، را سفارش‌دهنده قطعات معرفی کرده و نوشته است: «شرکتی در مالزی از سوی عبدالقدیرخان ماموریت یافته بود که اجزای سانتریفوژها را در سراسر جهان بخرد و ارسال آن‌ها به لیبی را هماهنگ کند.»
عبدالقدیر خان در فاصله سال‌های ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۲ برای ایران، لیبی و کره شمالی سانتریفوژ سفارش می‌داده است. آمریکا و آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، در سال‌های گذشته بسیار کوشیده‌اند برای کشف اسرار هنوز برملا نشده، از عبدالقدیر خان بازجوئی کنند، اما دولت پاکستان مانع از این کار شده است.
گم شدن سانتریفوژهای پی ۲
ظاهرا این نخستین بار نبوده که محموله یک کشتی که قرار بوده به مراکز اتمی لیبی برسد، گم شده است. «دی ولت» می‌نویسد: «در آستانه سال ۲۰۰۰ میلادی نیز یک کشتی قرار بود محموله‌ای را که در پاکستان بارگیری شده بود، از طریق دوبی به لیبی برساند. اما هفت عدد از ۹ سانتریفوژ نوع «پی ۲» که در آن بود گم شد.
معمر قذافی در سال‌هائی که برای توسعه فن‌آوری هسته‌ای تلاش می‌کرد در خارطوم، پایتخت سودان، انبار بزرگی اجاره کرده بود و قطعاتی را که می‌توانست هم در بخش نظامی و هم در بخش غیرنظامی مورد استفاده قرار گیرد، در آن نگهداری می‌کرد.
برپایه گزارش «دی‌ولت»، این انبار هنگامی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به وجود آن پی‌برد، به سرعت خالی شد. هنوز هیچکس نمی‌داند که موجودی این انبار، که قطعات کلاهک‌های هسته‌ای نیز در میان آن‌ها بود، چه شده است. آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای در بازرسی‌های طولانی خود اثری از این قطعات در خود لیبی نیافت.
روزنامه «دی‌ولت» آلمان، در سرآغاز گزارش خود می‌نویسد که احتمال دارد محموله گم شده کشتی‌‌‌ای که در سال ۲۰۰۳ در مالزی بارگیری شد، به دست جمهوری اسلامی ایران رسیده باشد.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar