رهبر جمهوری اسلامی با یک مُتد شناخته شده به انتقادی که از او شده، واکُنش نشان داده است. او گله ای از ماموران خود را به سر وقت مُنتقد فرستاده تا در برابر محل زندگی وی و اعضای خانواده اش، به عربده کشی و ناسزاگویی بپردازند.
آقای حُسین علایی، نخُستین سرکرده نیروی دریایی سپاه پاسداران و رییس پیشین ستاد بازوی مُسلح حُکومت، از آن رو آماج ترور اوباش ولایی قرار گرفته چون در یک نوشته کوتاه، به گونه غیرمُستقیم بین سیاستهای مُحمدرضا شاه پهلوی و آیت الله علی خامنه ای خُطوط مُوازی ترسیم کرده است. او توضیح داده که آقای خامنه ای در حال ارتکاب همان اشتباهاتی است که به سرنگونی نظام سلطنتی انجامید.
نوشته آقای علایی در همان زمانی انتشار یافته است که چنین می نماید زیر خیمه ولی فقیه و در رده های بالای آن تردیدهای مُعینی نسبت به دُرُستی و پیامدهای مسیر پیشنهادی آقای خامنه ای یعنی، جنگ در داخل و تنش در خارج ایجاد شده باشد.
ابتدا آقای بهمنی، رییس بانک مرکزی با اشاره به آثار تشدید بُحران خارجی، نسبت به ایجاد شرایط ریاضتی یا آنچه که او "شعب ابی طالب" خواند، هُشدار داد. سپس رییس کُمیسیون انرژی مجلس، آقای حمیدرضا کاتوزیان با تاکید بر اینکه "تحریم نفت به طور مُستقیم مردم را تحت فشار قرار می دهد"، اعلام خطر کرد: "همانطور که همیشه هم اینگونه بوده، اگر مردم تحت فشار قرار بگیرند، به سمت حاکمیت خیزشی نخواهند داشت."
اهمیت تکذیب این سُخنان برای دفاع از سیاستهای خود، بدان گونه بود که آقای خامنه ای برخلاف شیوه همیشگی، وظیفه آن را به شخصه عُهده دار شد. او نه فقط فرضیه "شعب ابی طالب" را رد کرد، بلکه لجوجانه بر وجود شرایط پیروز و موفقت آمیز "بدر و خیبر" پای فشرد.
اصرار جناب "رهبر" اما مانع از آن نشد که آقای اسدالله عسگر اولادی، از رهبران راست سُنتی و رییس یک کارتل اقتصادی حُکومتی، مفهوم "شعب" را برای او با "قحطی در کشور" ترجُمه نکند. بنابراین، اکنون نوبت داروغه های ولی فقیه بود که بخت خود برای قانع کردن بدبینان را امتحان کنند. مُعاون فرهنگی سپاه پاسداران در این راستا زبان به دُشنام گشود و "برخی مسوولین" را به "مرعوب و خسته شدن" مُتهم کرد.
انتقادهای "سردار علایی" به ویژه از آن رو برای آیت الله خامنه ای گزنده است که در شرایطی طرح گردیده که آثار سیاستهای نابخردانه او در حال آشکار شدن و همزمان، تردید نسبت به فرجام خوش کار در بخشهایی در بالاترین سطحهای" نظام" افزایش یافته است. اصلی ترین هراس ولی فقیه از طرح پراکنده نارضایتی "مسوولان"، باز شُدن راه ابراز آن و عُمومیت یافتن این انتقادها است.
این فشار طاقت فرسا و دایمی، علت واکُنش خشمگینانه و افسار گُسیخته خیابانی به انتقادهای آقای علایی و نیز به خط کردن شماری از سرکردگان سپاه برای همراهی کتبی با اوباش را توضیح می دهد.
آقای حُسین علایی، نخُستین سرکرده نیروی دریایی سپاه پاسداران و رییس پیشین ستاد بازوی مُسلح حُکومت، از آن رو آماج ترور اوباش ولایی قرار گرفته چون در یک نوشته کوتاه، به گونه غیرمُستقیم بین سیاستهای مُحمدرضا شاه پهلوی و آیت الله علی خامنه ای خُطوط مُوازی ترسیم کرده است. او توضیح داده که آقای خامنه ای در حال ارتکاب همان اشتباهاتی است که به سرنگونی نظام سلطنتی انجامید.
نوشته آقای علایی در همان زمانی انتشار یافته است که چنین می نماید زیر خیمه ولی فقیه و در رده های بالای آن تردیدهای مُعینی نسبت به دُرُستی و پیامدهای مسیر پیشنهادی آقای خامنه ای یعنی، جنگ در داخل و تنش در خارج ایجاد شده باشد.
ابتدا آقای بهمنی، رییس بانک مرکزی با اشاره به آثار تشدید بُحران خارجی، نسبت به ایجاد شرایط ریاضتی یا آنچه که او "شعب ابی طالب" خواند، هُشدار داد. سپس رییس کُمیسیون انرژی مجلس، آقای حمیدرضا کاتوزیان با تاکید بر اینکه "تحریم نفت به طور مُستقیم مردم را تحت فشار قرار می دهد"، اعلام خطر کرد: "همانطور که همیشه هم اینگونه بوده، اگر مردم تحت فشار قرار بگیرند، به سمت حاکمیت خیزشی نخواهند داشت."
اهمیت تکذیب این سُخنان برای دفاع از سیاستهای خود، بدان گونه بود که آقای خامنه ای برخلاف شیوه همیشگی، وظیفه آن را به شخصه عُهده دار شد. او نه فقط فرضیه "شعب ابی طالب" را رد کرد، بلکه لجوجانه بر وجود شرایط پیروز و موفقت آمیز "بدر و خیبر" پای فشرد.
اصرار جناب "رهبر" اما مانع از آن نشد که آقای اسدالله عسگر اولادی، از رهبران راست سُنتی و رییس یک کارتل اقتصادی حُکومتی، مفهوم "شعب" را برای او با "قحطی در کشور" ترجُمه نکند. بنابراین، اکنون نوبت داروغه های ولی فقیه بود که بخت خود برای قانع کردن بدبینان را امتحان کنند. مُعاون فرهنگی سپاه پاسداران در این راستا زبان به دُشنام گشود و "برخی مسوولین" را به "مرعوب و خسته شدن" مُتهم کرد.
انتقادهای "سردار علایی" به ویژه از آن رو برای آیت الله خامنه ای گزنده است که در شرایطی طرح گردیده که آثار سیاستهای نابخردانه او در حال آشکار شدن و همزمان، تردید نسبت به فرجام خوش کار در بخشهایی در بالاترین سطحهای" نظام" افزایش یافته است. اصلی ترین هراس ولی فقیه از طرح پراکنده نارضایتی "مسوولان"، باز شُدن راه ابراز آن و عُمومیت یافتن این انتقادها است.
این فشار طاقت فرسا و دایمی، علت واکُنش خشمگینانه و افسار گُسیخته خیابانی به انتقادهای آقای علایی و نیز به خط کردن شماری از سرکردگان سپاه برای همراهی کتبی با اوباش را توضیح می دهد.
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar