شلیک خمپاره بر زندان «آزادی» محکوم است

در آستانه برگزاری اجلاس سران کشورهای عربی در بغداد، صبح روز چهارشنبه 9 فروردین یک گلوله خمپاره در یک کیلومتری جنوب غربی کمپ لیبرتی، محل جدید برای استقرار ساکنان کمپ اشرف، فرود آمد.

اطلاعیه شورای ملی مقاومت ایران به تاریخ 10 فروردین 1390، با اعلام خبر شلیک خمپاره و در پی آن ایجاد آتش سوزی بر فضای کمپ لیبرتی، بر عدم امنیت جان ساکنان این کمپ تاکید ورزیده است. رویدادهای چند ماهه گذشته در کمپ اشرف و تصمیم به انتقال به اصطلاح داوطلبانه و در حقیقت اجباری بیش از 3000 تن از مجاهدین خلق، بار دیگر بر اجرای اوامر رژیم ایران توسط دولت عراق صحه می گذارد. جرم ساکنان کمپ اشرف این است که بیش از سه دهه در برابر استبداد ولایت فقیه سربلندانه ایستادند و تسلیم نشدند.

بر اساس تمامی شواهد و گفته های چهره های سرشناس عراقی، آمریکایی، اروپایی و..، از وکلا و حقوقدانان تا کارشناسان نظامی، کمپ لیبرتی از استانداردهای اولیه زندگی محروم و به زندانی نه بزرگ بلکه زندانی با مساحت کوچک شبیه است. حضور دائمی پلیس مسلح به تیربار در کنار محل زندگی ساکنان و کنترل آنان همراه با فشارهای روانی و محرومیت از درمان، بهداشت، دیدار با وکلا و...زندگی در یک زندان را به رزمندگان آزادی تحمیل کرده است.

از همان ابتدا سیاست رژیم ایران در مورد ساکنان شهر اشرف که به دولت عراق دیکته شده، تسلیم یا کُشته شدن بود. ساکنان اشرف مقاومت را در برابر تسلیم برگزیدند و بابت این انتخاب هزینه های زیادی را متحمل شدند. تصمیم به جابه جایی به اصطلاح داوطلبانه، یک راه حل بین المللی بود که به میزانی می تواند سیاست کشتار را خنثی کند. این راه حل اگر همراه با رعایت استانداردهای حقوق انسانی باشد، با تلاش نهادهای حقوق بشری در جهت جلوگیری از کشتاری دیگر همسو است. اما رویدادهای پیش آمده نشان می دهد که حتا نهادها و ارگانهایی که خود را موظف به حفط جان ساکنان کمپ اشرف می دانند، از توطئه های رژیم و دولت عراق اطلاعی ندارند یا منافعشان در بستن چشمهایشان است. تحمیل زندگی در محیط نا امن و شرایط غیر انسانی به ساکنان کمپ آزادی، محکوم است. شرایط محل جدید و پذیرش زندان شدن کمپ، فرصت را برای شلیک خمپاره های دیگر آماده می سازد. همان خمپاره هایی که می تواند به کشتار ساکنان کمپ لیبرتی منجر شود